Dan 8 | PesOV | STEP | در سالسومسلطنتبَلْشصَّر پادشاه، رؤیاییبر مندانیالظاهر شد بعد از آنكهاولبهمنظاهر شدهبود.

Daniel 8

1 در سالسومسلطنتبَلْشصَّر پادشاه، رؤیاییبر مندانیالظاهر شد بعد از آنكهاولبهمنظاهر شدهبود. 2 و در رؤیا نظر كردمو میدیدمكهمندر دارالسلطنهشوشنكهدر ولایتعیلاممیباشد بودمو در عالمرؤیا دیدمكهنزد نهر اولایمیباشم. 3 پسچشمانخود را برافراشته، دیدمكهناگاهقوچینزد نهر ایستادهبود كهدو شاخداشتو شاخهایشبلند بود و یكیاز دیگریبلندتر و بلندترینآنها آخر برآمد. 4 و قوچرا دیدمكهبهسمتمغربو شمالو جنوبشاخمیزد و هیچوحشیبا او مقاومتنتوانستكرد و كسینبود كهاز دستشرهاییدهد و برحسبرأیخود عملنموده، بزرگمیشد.

5 و حینیكهمتفكّر میبودماینكبز نریاز طرفمغرببر رویتمامیزمینمیآمد و زمینرا لمسنمیكرد و در میانچشمانبز نر شاخیمعتبر بود. 6 و بهسویآنقوچصاحبدو شاخكهآنرا نزد نهر ایستادهدیدمآمد و بشدّتقوّتخویشنزد او دوید. 7 و او را دیدمكهچوننزد قوچرسید با او بشدّتغضبناكشده، قوچرا زد و هر دو شاخاو را شكستو قوچرا یارایمقاومتبا وینبود پسویرا بهزمینانداخته، پایمالكرد و كسینبود كهقوچرا از دستشرهاییدهد.

8 و بز نر بینهایتبزرگشد و چونقوی گشتآنشاخبزرگشكستهشد و در جایشچهار شاخمعتبر بسویبادهایاربعهآسمانبرآمد. 9 و از یكیاز آنها یكشاخكوچكبرآمد و بهسمتجنوبو مشرقو فخر زمینها بسیار بزرگشد. 10 و بهضدّ لشكر آسمانها قوی شده، بعضیاز لشكر و ستارگانرا بهزمینانداخته، پایمالنمود. 11 و بهضدّ سردار لشكر بزرگشد و قربانیدایمیاز او گرفتهشد و مكانمَقدَسِ او منهدمگردید. 12 و لشكریبهضدّ قربانیدایمی، بهسببعصیان(قومبهوی) دادهشد و آن(لشكر) راستیرا بهزمینانداختند و او (موافقرأیخود) عملنموده، كامیابگردید.

13 و مقدّسیرا شنیدمكهسخنمیگفتو مقدّسدیگریاز آنیككهسخنمیگفت، پرسید كهرؤیا دربارهقربانیدایمیو معصیتمهلككهقدسو لشكر را بهپایمالشدنتسلیممیكند، تا بكیخواهد بود؟ 14 و او بهمنگفت: «تا دو هزار و سیصد شامو صبح، آنگاهمَقْدَستطهیر خواهد شد.»

15 و چونمندانیالرؤیا را دیدمو معنیآنرا طلبیدم، ناگاهشبیهمردینزد منبایستاد. 16 و آواز آدمیرا از میان(نهر) اولایشنیدمكهندا كرده، میگفت: «ایجبرائیلاینمرد را از معنیاینرؤیا مطلّعساز.» 17 پساو نزد جاییكهایستادهبودمآمد و چونآمد منترسانشده، بهرویخود درافتادمو او مرا گفت: «ایپسر انسانبدانكهاینرؤیا برایزمانآخر میباشد.» 18 و حینیكهاو با منسخنمیگفت، منبر رویخود بر زمیندر خوابسنگینمیبودمو او مرا لمسنموده، در جاییكهبودمبرپا داشت. 19 و گفت: «اینكمنتو را از آنچهدر آخر غضبواقعخواهد شد اطّلاعمیدهمزیرا كهانتها در زمانمعینواقعخواهد شد.

20 اما آنقوچصاحبدو شاخكهآنرا دیدیپادشاهانمادیانو فارسیانمیباشد. 21 و آنبز نر سِتَبر پادشاهیونانمیباشد و آنشاخبزرگیكهدر میاندو چشمشبود پادشاهاولاست. 22 و اما آنشكستهشدنو چهار در جایشبرآمدن، چهار سلطنتاز قوماو اما نهاز قوّتاو برپا خواهند شد.

23 و در آخر سلطنتایشانچونگناهعاصیانبهاتمامرسیدهباشد، آنگاهپادشاهیسخترویو در مكرها ماهر، خواهد برخاست. 24 و قوّتاو عظیمخواهد شد، لیكننهاز تواناییخودش؛ و خرابیهایعجیبخواهد نمود و كامیابشده، (موافقرأیخود) عملخواهد نمود و عظما و قوممقدّسانرا هلاكخواهد نمود. 25 و از مهارتاو مكر در دستشپیشخواهد رفتو در دلخود مغرور شده، بسیاریرا بَغْتَةً هلاكخواهد ساختو با امیر امیرانمقاومتخواهد نمود، اما بدوندست، شكستهخواهد شد.

26 پسرؤیاییكهدربارهشامو صبحگفتهشد یقیناستاما تو رؤیا را بر همنِهزیرا كهبعد از ایامبسیار واقعخواهد شد.» 27 آنگاهمندانیالتا اندكزمانیضعیفو بیمار شدم. پسبرخاسته، بهكارهایپادشاهمشغولگردیدم، اما دربارهرؤیا متحّیر ماندمو احدیمعنیآنرا نفهمید.